آخر ز سجده ام عرق جبهه سر کشید

غواصی محیط ادب این گهر کشید

چندانکه شور صبح قیامت شود بلند

امروز پنبه بایدم از گوش کر کشید

از بی بضاعتی به گدایی مثل شدم

چون حلقه کاسهٔ تهی ا م دربه در کشید

جام و شراب محفل اسرار خامشی است

خود را نهنگ حوصلهٔ شمع درکشید

هنگامهٔ تمتع این باغ فتنه داشت

سرو و چنار دست به جای ثمر کشید

عرض کمال رونق بازار ما شکست

جوهر ز آب آینه موج خطر کشید

روشن نشد که از چه بیابان رسیده ایم

باید چو شمع خار قدم تا سحر کشید

گردن کشان به عرصهٔ تقدیر چون هلال

تیغی کشیده اند که خواهد سپر کشید

نقاشی صنایع پرداز سحر داشت

طاووس رنگها بهم آورد و پرکشید

هر گوهری به سنگ دگر قدر داشته است

خورشید اشک شبنم ما را به زر کشید

ای غنچه ها ز ترک تکلف چمن شوند

سر نیست آنقدر که توان دردسر کشید

از بیکسی چو شمع درین عبرت انجمن

رنگ پریده بود که ما را به بر کشید

طاقت رمید بسکه به وحشت قدم زدیم

بید ل شکست دامن ما تا کمر کشید